22

Merdivenleri soluk soluğa tırmanıp, perona varıyorum. Metronun bana daima güzel anıları hatırlatan yanık kokan serinliğiyle ürperiyorum. Bir türlü anlamlandıramadığım, yerli yersiz burnumda tüten bu sevimsiz koku bana daima abimi hatırlatıyor. Gülümsüyorum. Sırtımdaki çantanın ağırlığını unutuyorum. Kalabalık peronun orasına burasına dağılmış, evlerine dönmeye çalışan insanların büyük bir arı kolonisi gibi vızıldamalarının arasına bırakıyorum kendimi.